Polityka wolnego rynku zaczerpnęła z liberalizmu minimalną ingerencje państwa w handel zagraniczny. W przeciwieństwie do rynku regulowanego przez instrumenty państwowe, wolny rynek dopuszcza dobrowolność w zawieraniu wszelkich transakcji pomiędzy podmiotem sprzedającym a kupcem przy indywidualnie ustalonych cenach za towary oraz usługi. Jedynie polityka wolnego rynku handlu międzynarodowego wywodząca się z tej idei może przynieść największe korzyści każdemu uczestnikowi transakcji handlowej. Najważniejszym postulatem tej formy polityki jest zminimalizowanie oddziaływania państwa na funkcjonowanie handlu zagranicznego. Zastosowanie tej formy rynku może podnieść konkurencyjność rodzimych produktów na arenie międzynarodowej oraz przyczynić się do wzrostu dochodów gospodarczych.
Druga formą polityki handlu zagranicznego jest protekcjonizm stanowiący odwrotność wolnego rynku. Jego zadaniem jest ochrona zarówno produkcji jak i również handlu rodzimego przez konkurencją rynków międzynarodowych. Polityka protekcjonizmu osiąga założone cele poprzez nakładanie ceł na przywożone do kraju towary oraz wprowadza koncesje i ograniczenia.